Blogpost

 

Wanneer het leven je even te slim af is (en je hond ook)

 
Soms loopt het leven net even anders dan gepland. Je denkt alles onder controle te hebben – alles netjes voorbereid, zodat de dag soepel verloopt – en dan, boem, slaat de chaos toe. Laat me je meenemen naar een dag die ik heel gestructureerd en ontspannen had bedacht, maar die veranderde in een aaneenschakeling van hilarische baalmomenten. Een dag met mijn gezin, inclusief onze pup Bobby (een kruising tussen een Australian Shepherd en een Border Collie), die we niet snel zullen vergeten.
20241108_082956

De Voorbereiding: Alles op rolletjes
De ochtend begon perfect. Iedereen was vroeg op, en we hadden alles in een rustig tempo ingepakt: extra kleren voor de kinderen, snacks voor onderweg, en natuurlijk de knutselwerkjes van de meiden. Hun haren waren netjes gedaan, en ze straalden in hun leuke outfits. Niets leek een perfecte dag in de weg te staan. Bobby zat gezellig op de achterbank tussen de kinderen in, zoals altijd. Alles liep gesmeerd. Tot we gingen rijden.

De Autorit: Het begin van de chaos
Bobby, normaal een relaxte reisgenoot, had er vandaag geen zin in. Al snel begon hij te bibberen, zijn grote ogen keken me aan vol stress. Eerst probeerde ik hem te kalmeren met mijn stem, maar het mocht niet baten. De meiden deden hun best om hem gerust te stellen: “Rustig maar, Bobby! Het komt goed!” Maar nee, Bobby bleef zich steeds onrustiger gedragen.

In een poging hem te helpen, besloot ik hem even bij me op schoot te nemen. Dat bleek geen succes. Hij klemde zich zo stevig aan me vast dat het voelde alsof ik een levende sjaal om had. Mijn zorgvuldig opgestoken haar was binnen de kortste keren een chaos, mijn kleding zat onder de hondenharen, en in de consternatie verloor ik ook nog een oorbel. Tegen de tijd dat we bij mijn ouders aankwamen, was ik allesbehalve relaxed. Maar hé, we blijven lachen. Relativeren is mijn motto, toch?

De Aankomst: Bobby maakt een onvergetelijke indruk
Eenmaal bij mijn ouders wilde mijn man Bobby uitlaten, zodat hij even tot rust kon komen. Maar Bobby, trouw aan zijn Border Collie-instinct, wilde maar één ding: iedereen bij elkaar houden. Hij deed snel een kort plasje, maar bleef trekken om terug naar binnen te gaan. Mijn man gaf toe, en terwijl ik nog bezig was met de jassen en schoenen van de kinderen, gingen ze naar binnen.

En toen gebeurde het. Midden in de perfect opgeruimde woonkamer van mijn moeder besloot Bobby dat dit het moment was om zijn behoefte te doen. Ja, een nummer 1 én 2. Op zowel het kleed als de bank. Mijn moeders gezicht sprak boekdelen. Ik baalde flink. Dit was niet de rustige start van het feestje waar ik op had gehoopt.

De Les: Het is maar hoe je ernaar kijkt
Nu ik erop terugkijk, kan ik er gelukkig om lachen. Het is zo’n verhaal dat je later blijft vertellen, een perfect voorbeeld van hoe het leven je af en toe in de maling neemt. Dingen lopen soms nou eenmaal anders dan gepland. En dat is prima. Het draait allemaal om hoe je ermee omgaat.

Mijn praktische tip? Wees voorbereid, maar laat ruimte voor chaos. Neem voor je pup altijd een “noodgeval”-kit mee: doekjes, plastic zakjes en een schoonmaakmiddel. Maar bovenal: onthoud dat je niet alles in de hand hebt, en dat dat oké is. Even balen mag, maar lach er uiteindelijk om.

Mijn moeder? Die heeft het al vergeven. En binnenkort mag ik langskomen met mijn stoomreiniger. En Bobby? Die mag voorlopig wat extra oefenen op “rustig blijven.”

Cheers op alle onverwachte momenten – want die maken het leven juist onvergetelijk. 

Scroll naar boven